Goodbye Tuscany

Het seizoen is voorbij, maar het is nog ontzettend warm in Toscane. Gisteren naar het strand geweest, gezwommen, en daarna lekker gegeten bij "super" Mario, Pizzeria al Vecchio Frantoio. Ik kan me niet voorstellen dat het in Nederland al herfst is. Althans, dat het daar kouder is dan hier. Ik heb nog geen jas of trui aangeraakt. Dat zal wennen zijn als ik in Nederland ben in oktober. Morgen vertrek ik naar het groene hart van Italië, Umbrië. Ik ga eerst een paar dagen naar Tuoro sul Trasimeno. Dat is een klein plaatsje net over de grens van Toscane aan het Trasimeense meer.
Die omgeving ken ik nog niet goed, dus ik ben benieuwd. Al vlak daarna ga ik naar Arco Trentino, waar ik mezelf trakteer op een wandeling op de Monte Altissimo. Als het weer het toelaat natuurlijk. Zaterdag is het zonnig, dus dat moet lukken. Ik zal geen sneeuwschoenen nodig hebben, denk ik.

30 september ga ik met de trein vanuit Rovereto naar Venetië S. Lucia. Het centrum van de stad van de Dogen. Omdat ik niet langer dan 30 september bij Manuela in Arco terecht kon ben ik van plan eerder te vertrekken naar Venetië. En ik ben heel blij, want Adriano heeft mij een appartement gegeven voor twee extra dagen dichtbij het San Marco plein. Ook een appartement die Stella Alpina verhuurt. Een prima bilocale. Twee dagen extra in Venetië voordat mijn vrienden uit Nederland komen. Ik heb al leuke restaurantjes en uitstapjes geregeld, en als het lukt ook een begeleide tour met Linda, een vriendin/collega van mij die op het Lido woont. Leuke vooruitzichten.

Dan is het tijd om naar Nederland te gaan. In april was ik ook in Nederland, maar dat was zo kort. Het lijkt wel veel langer geleden dat ik iedereen gezien heb.

Vandaag is mijn laatste dag in Sassetta, een dorp met maar 500 inwoners. Het uitzicht vanuit mijn raam is werkelijk fantastisch. De mensen die ik in mijn dorp heb ontmoet zijn geweldig. De slager die voor mij gevulde konijn heeft gemaakt, en mij heeft gevraagd mee te gaan jagen op fazanten en hazen. Dat is nu de periode. In november wordt gejaagd op everzwijnen. Maar ik heb hem vriendelijk bedankt. Ik kan dat niet. Ik eet het wel, maar ik hoef het niet te zien. De mensen van de alimentari waar ik bijna elke dag een boodschap deed, of Ivana van de bar waar ik zo nu en dan een praatje maakte. Mijn kapper om de hoek is een ontzettend leuk mens. Ja, ik ben zowaar naar de kapper geweest, twee keer. Zo ga ik nooit en zo ga ik 2x in een maand. Ik loop nu met kort(er) haar. Beter zo. Ik was die lange haren heel zat..

De mensen van de cantina van Serni Fulvio Luigi aan de Viale Bolgherese zal ik nooit vergeten. And last but not least Piero, mijn collega waarmee ik heb samengewerkt in hotel Bambolo. We hebben veel meegemaakt. Een man die heel hard werkt, ongeveer 12 uur per dag, zonder 1 dag vrij sinds februari. Wat heb ik daar bewondering voor.

Iedereen in het dorp weet wie ik ben en hoe ik heet. Silvia met de "i". Ik ben de Nederlandse die veel traint in de Toscaanse heuvels en die de marathon gaat lopen van Venetië.
Lieve mensen allemaal. Ik ga het ook missen, want elke ervaring neem ik mee. Maar de herinneringen blijven altijd. Ik heb de "Sassettani" beloofd ooit weer langs te komen, maar dan zal het niet voor werk zijn, maar voor vakantie.

Venetië Osteria Bancogiro

Piero